شعر ... استاین

 

اگه آدم قد یه بند انگشت باشه , میتونه برای مدرسه رفتن سوار کرم بشه .
یه قطره اشک مورچه میتونه استخر شنای آدم بشه .
یه ریزه خورده نون میشه وفور نعمت
و میتونه دست کم هفت روز آدم رو نگه داره بی منت ,
یه حشره کک براش یه هیولای ترسناک میشه
اگه آدم قد یه بند انگشت باشه .
اگه آدم قد یه بند انگشت باشه , میتونه از زیر در رد بشه ,
وقتی میخواد بره مغازه , یه ماه طول میکشه .
یه پر کوچیک میشه رختخواب آدم ,
روی یه تار عنکبوت میتونه تاب بخوره دم دم ,
اونوقت یه انگشتتونه اندازه کلاه سرشه
اگه آدم قد یه بند انگشت باشه .
آدم میتونه توی ظرفشویی آشپزخونه ,
روی یه تیکه از این آدامس درازها , موج سواری کنه .
البته آدم نمیتونه مامانش رو بغل کنه , فقط باید شصتش رو بغل کنه .
آدم با ترس و لرز از زیر پای مردم در میره ,
ظمنا یه شب تمام طول میکشه اگه بخواد یه قلم رو برداره .
( این شعر هم چهارده سال طول کشید تا شد نوشته چون قد من فقط یه بند انگشته)